Narodziny i organizacja Poradni Wychowawczo – Zawodowej pierwszego poradnictwa w powiecie miechowskim.
Relacja mgr Józefa Szpaka wieloletniego dyrektora Poradni Wychowawczo – Zawodowej w Miechowie
Pełniąc funkcję kierownika Powiatowego Ośrodka Metodycznego
z siedzibą w Inspektoracie Oświaty i Kultury w Miechowie (obecny wydział
zamiejscowy Kuratorium) zetknąłem się najpewniej w roku 1970, bądź pod
koniec roku 1969 z psychologiem, którego nazwiska nie pamiętani.
Ówczesny inspektor oświaty powierzył mu funkcję kierownika
i organizatora przyszłej Poradni. Ponieważ koncepcja poradnictwa była
czymś nowym w systemie oświaty, Inspektor nie miał rozeznania i pomysłu,
co do jej tworzenia. Psycholog przychodził do biura, nosił w teczce
swoją kancelarię i kilka pomocy. Dokładnie jego działalność poza
spotkaniami z radami pedagogicznymi Szkół Podstawowych Nr 1 i nr 2 w
Miechowie nie jest mi znana. Odszedł na dalsze kształcenie. (dopisek
redakcji: był to p. Hubert Domagała, późniejszy pracownik UJ w
Krakowie).
Tymczasem w Miechowie, inny już inspektor oświaty, wspólnie z innymi
pracownikami podjął działania organizacyjne Poradni w oparciu uchwałę
Powiatowej Rady Narodowej. Zatrudniono p. Krystynę Rolska – znaną mi
wcześniej jako nauczycielkę Szkoły Nr 2 w Miechowie i panią Marię Rustę –
psychologa uczelni krakowskiej. Pani Krystynie Rolskiej jako
kierownikowi powierzono organizację Poradni na parterze Szkoły
Podstawowej Nr 2 w Miechowie. Po gruntownym remoncie, przeróbkach
adoptowano mieszkanie do potrzeb Poradni. Uzyskano jedno pomieszczenie
do badań indywidualnych, jedno do badań zbiorowych, maleńką kancelarię i
poczekalnię. Pierwszymi pracownikami Poradni były:
- p. Krystyna Rolska – kierownik, późniejszy dyrektor
- p. Maria Rusta – psycholog do wszystkiego
- sekretarka
Tak urządzona placówka rozpoczęła działalność w roku szkolnym 1971/72.
Dysponowała podstawowymi narzędziami i pomocami oraz trybem pracy w
oparciu o instrukcje i wytyczne Wojewódzkiej Poradni Wychowawczo –
Zawodowej w Krakowie. Krystyna Rolska była więc pierwszym organizatorem
Poradni i włożyła wraz z Marią Rustą ogromny wkład pracy w jej
istnienie.
W czerwcu 1972 roku P. Krystyna Rolska wyjechała, był wakat
kierownika Poradni. Ja w tym czasie, po ukończeniu studiów na
Uniwersytecie Warszawskim (kierunek psychologia wychowawcza), po
czteroletniej pracy w liceum pedagogicznym, byłem etatowym nauczycielem
fizyki w Szkole Podstawowej Nr 2 w Miechowie. Równocześnie pełniłem
funkcję kierownika Powiatowego Ośrodka Metodycznego. Wtedy to
zaproponowano mi etat w Poradni i od 1 września 1972 r. objąłem
kierownictwo trzyosobowej Poradni Powiatowej w Miechowie.
Poradnictwo było wtedy dla mnie nowym wyzwaniem, tym bardziej, że
studia ówczesne do takiej pracy nie przygotowywały. Moim nauczycielem
była psycholog Maria Rusta – pomagała mi w opanowaniu techniki badań
psychologicznych, a pracownik Wojewódzkiej Poradni w Krakowie
w prowadzeniu dokumentacji Poradni. Przez dłuższy czas byliśmy 2-osobową
załogą Poradni bez pedagoga i wykonywaliśmy wszystkie czynności
w zakresie badań i orzecznictwa. Pierwszą naszą dużą akcją była
kwalifikacja dużej grupy (około 54) mieszkańców Domu Pomocy Społecznej
do Szkoły Życia, którą w tymże Domu organizowała pani Helena Brodzka.
W roku 1973 przyjęto do Poradni psychologa Krystiana Mieckę, który
dojeżdżał z Krakowa. Pomagał nam w zakupie nowej wersji Wechslera
i innych potrzebnych pomocy. W tym czasie w Krakowie wdrażano do użytku
poradni duży zestaw testów papierowych psychologicznych
i pedagogicznych. Uczestniczyliśmy w tym szkoleniu. Testy te, zwłaszcza
przydatności zawodowej (OTK, MT, ii) używane są nadal.
Pan psycholog Miecka odszedł chyba po roku, a po nim dojeżdżała,
również z Krakowa, pani psycholog Lebiedowicz. W tym też czasie Poradnia
Wojewódzka w Krakowie zaproponowała zatrudnienie swojego pracownika
w niepełnym wymiarze godzin. Była to mgr Maria Kurdziel doświadczony
pracownik Wojewódzkiej Poradni Wychowawczo – Zawodowej w Krakowie –
psycholog młodszego wieku szkolnego. Pani Maria dojeżdżała dwa razy
w tygodniu. Czas swojej pracy spędzała pracowicie, wykonywała wiele
badań, terminowo, rzetelnie i rzeczowo opisywała je dla nauczycieli
i rodziców. Ponieważ warunki lokalowe Poradni były więcej niż skromne,
pani Mana zawnioskowała uruchomienie w Słomnikach filii Poradni.
Pomysł padł na podatny grunt. Pan dyrektor Szkoły Podstawowej
w Słomnikach Józef Kut i zastępca – pani Gabriel właściwie rozumieli
rolę psychologa w pomocy dzieciom i dzięki ich życzliwej pomocy udało
nam się uruchomić punkt filialny w Szkole Podstawowej w Słomnikach. Pani
Maria raz w tygodniu dojeżdżała i udzielała porad oraz wykonywała
badania dzieci z rejonu Słomnik. Filia istniała do roku szkolnego
1974/75.
Rok 1974/75 to okres zmiany organizacji państwowej, samorządowej
i szkolnej. W Miechowie buduje się nowy biurowiec Urzędu Powiatowego.
Tam ma być miejsce Inspektoratu Oświaty. Decyzją pana inspektora Gnutka
jesienią 1974 roku przenosimy Poradnię do budynku Inspektoratu, gdzie na
piętrze otrzymaliśmy dwa pomieszczenia do badań i wspólną kancelarię
Inspektora i Poradni. Wraz z przeprowadzką otrzymujemy dodatkowy etat.
Zostaje zatrudniony pedagog, pan Wiesław Kozera.
Przeprowadzkę traktujemy jako przejściową. Przy budynku Inspektoratu
postępuje budowa Domu Nauczyciela. To tam upatrujemy i planujemy miejsce
dla Poradni.
Od lipca 1975 wchodzi w życie reforma administracji państwowej.
Zlikwidowano powiaty, a Miechów znalazł się w granicach województwa
kieleckiego. Żegnamy się z Krakowem i Wojewódzką Poradnią Wychowawczo –
Zawodową, a pod koniec sierpnia 1975 roku delegacja w składzie: Józef
Szpak – dyrektor, Wiesław Kozera – pedagog i Józef Gnutek – inspektor
jedzie składać wizytę w Wojewódzkiej Poradni Wychowawczo zawodowej
w Kielcach. Tak rozpoczynamy rok szkolny 1975/76.
Oficjalne otwarcie Domu Nauczyciela odbyło się w październiku
z okazji święta Edukacji Narodowej z udziałem Kuratorów krakowskiego
i kieleckiego. Poradnia znalazła się w oddanym budynku z przydziałem
4-ech pomieszczeń. W dużym pomieszczeniu urządzono kancelarię, zaś małe
pokoiki idealnie nadawały się do badań indywidualnych. Badania grupowe
odbywały się w dużej sali konferencyjnej na piętrze lub w obecnym klubie
na parterze.
Pan Józef Szpak był dyrektorem Poradni do 1992 roku Poświęcił poradnictwu 20 lat życia.
W latach 1992 – 1994 dyrektorem była pani Maria Bukalska.
Od 1994 do 1999 Poradnią kierowała pani Helena Kruszec.
Od lutego 1999 do 2012 dyrektorem była pani Wanda Byrczek.
od 2013 do teraz dyrektorem jest pani Anna Kopeć.